Fallout 2 to sequel znacznie większy i bardziej rozbudowany. Zmiany nie dotyczą rdzenia rozgrywki, a za to zakresu całej przygody. O ile jedynkę można skończyć w około 20h, dwójka wymaga trzy razy tyle. Większy, bardziej doszlifowany, ale też mniej skupiony.

To przede wszystkim historia o polityce pustkowi. Minęło 80 lat od pierwszej części i, wzorem kolonialnej Ameryki, zaczyna się era Dzikiego Zachodu. Życie jest tanie i zginąć jest łatwo, ale niewielkie osady zaczęły już ekspansję i walkę o surowce. Wojna nigdy się nie zmienia.

Tym razem dużo bardziej widać, że główny quest nie ma znaczenia i że to poboczne zadania stanowią trzon zabawy. Pustkowie pełne jest questów, a liczba wynikających z nich decyzji jest naprawdę imponująca. Cieszy też szeroki zakres zakończeń dla poszczególnych społeczności.

Szkoda jedynie, że większość lokacji jest stosunkowo łatwa w zrozumieniu i nie zazębia się z resztą świata aż tak bardzo. Wyjątkiem jest New Reno. Potężne miasto potrafiące przytłoczyć możliwościami, ale też spinające fabularnie ze sobą wiele innych osad.

Bardzo otwarta struktura i więcej treści sprawiają, że pacing jest gorszy niż w poprzedniku. Przez długi czas czułem się nieprzygotowany do starć, a rozwój i zdobywanie nowego ekwipunku zajmuje wiele godzin. Legendarnie już złe wprowadzenie w Temple of Trials też nie pomaga.