Postanowiłem odświeżyć sobie serię Prince of Persia i Sands of Time nadal trzyma się bardzo dobrze oraz jest wyjątkowo udanym rebootem marki. Problemy obecne przy premierze wciąż irytują, ale rdzeń rozgrywki oraz perska/indyjska kultura obserwowana zachodnim i baśniowym okiem bawią nawet dzisiaj.

Pomieszczenia to zagadki, w których należy wymyślić w jaki sposób dostać się do wyjścia. Pod tym względem przypomina Tomb Raidery, ale akrobatyczne zdolności Księcia, ze skakaniem po ścianach i przewrotami, są dużo bardziej widowiskowe. Nawet jeśli miejscami ograniczane przez ówczesną technologię.

Najbardziej kuleje walka, ale na to narzekano już w okolicach premiery. Jest zbyt prosta i zbyt powtarzalna, aby bawić na dłuższą metę, a część starć ciągnie się za długo. Schemat blok/unik + skok za plecy to zdecydowanie za mało, nawet jeśli doda się opcję spowalniania czasu czy ochronę Farah.

Umiejętność cofania czy spowalniania czasu dzisiaj nie robi już żadnego wrażenia, ale wciąż jest bardzo przydatna do korygowania różnorakich błędów. Szkoda, że nie zrobiono z nią więcej - tym zajmą się kolejne odsłony. Jestem za to zaskoczony jak współcześnie brzmi banter Farah i Księcia.

Na uwagę zasługuje też świetny soundtrack autorstwa Stuarta Chatwooda. Udanie łączy rock z indyjskim brzmieniem.